"Απο τεμπελιά ή απο δειλία να πράξω, εγκαταλείπομαι στην νωχέλεια της παθητικότητας ,λες και μου έχει δωθεί μια απεριόριστη πίστωση χρόνου. Αφήνομαι χωρίς να πολυζορίζομαι και περιμένω τον αιώνα.
Όμως αρχίζω να κουράζομαι, -τη νοιώθω την κούρασή μου σαν ύποπτο φτηνό κρασί να ποτίζει σιγά σιγά τισ φλέβες μου και να με λυγίζει. Κουράζομαι περισσότερο απο όσο το παραδέχομαι.
Ο εαυτός μου άρχισε να με κουράζει πολύ..."
Μάρω Βαμβουνάκη
No comments:
Post a Comment