Ναι...
Θα είσαι κι εσύ ένα κομμάτι της ζωής μου...
Μερικές μέρες... μερικοί μήνες... μερικά χρόνια....
Χωρίς αρχή... Χωρίς ακριβώς να θυμάμαι πώς άρχισαν όλα.... Πότε για πρώτη φορά μπήκες στη ζωή μου και άγγιξες "κάτι"...
αλλα και χωρίς τέλος... χωρίς ακριβές τέλος...
Θα θυμάμαι μόνο ότι κάποια στιγμή, κάποιο μήνα, καποιο χρόνο... Σταμάτησες πια να αγγίζεις εκείνο το "κάτι"...
Ίσως μάλιστα να το συνειδητοποιήσω πολύ καιρό αργότερα απο τότε που θα συμβεί...

Ναι...
Θα είσαι κι εσύ ένα κομμάτι της ζωής μου...
Ναι...
Έτσι κι εσύ... όπως κι οι άλλοι.... θα έρθεις ... και θα περάσεις...
όπως και οι άλλοι... όπως και όλοι οι άλλοι...

Ίσως έτσι πρέπει να γίνει... τι λες κι εσύ;
Ίσως αν έμενες για πάντα να μην μπορούσες να με κάνεις να νοιώσω όπως τώρα...
έ; τι λες κι εσύ;

Ναι....
Είσαι ένα κομμάτι της ζωής μου...
Κι αν θέλω να την κρατήσω ολόκληρη, θα πρέπει να σε κουβαλάω για πάντα μαζί μου!!
εσυ τι λες;
Ναι;....