Ο Έτσι και η Μαρία

Ο Έτσι και η Μαρία ξεκινήσανε πρωί πρωί για την αγορά. Μένουν σε ένα μεγάλο παλιό αρχοντικό στο Μαρούσι κληρονομιά της γιαγιάς της εδω και μερικά χρόνια. Κάθε Κυριακή πρωί πάνε για ψώνια. Είναι συνήθειο χρόνων τώρα... Σχεδόν απο τότε που αποφάσισαν να συγκατοικήσουν. Δεν θυμούνται ακριβώς πώς έγινε... ποια χρονική στιγμή αποφασίσανε να μείνουνε παρέα. Ήταν λίγο μετά που ο Έτσι την είχε ερωτευτεί, αλλά εκείνη είχε κάποιον άλλο στο πλαι της και λίγο πρίν ο Έτσι κάνει μια σχέση με την Κατερίνα που τον κυνηγούσε πολύ καιρό πριν.
Καλή κοπέλα η Κατερίνα. Τον αγαπάει και τον νοιάζεται πολύ. Είναι καλά μαζί... Κάνουνε όνειρα για το μέλλον, ταξιδεύουν, περνάνε μέρες, ώρες μαζί. Δεν την ένοιαζε τη Μαρία που έχει την Κατερίνα στο πλευρό του. Αν είναι εκείνος ευτυχισμένος είναι και η ίδια. Έτσι δεν κάνουν οι φίλοι; Χαίρονται ο ένας με την ευτυχία του άλλου.
Πήγανε λοιπόν όπως και κάθε Κυριακή στην αγορά. Μήλα, μπανάνες, λαχανικά για τις σαλάτες του Έτσι, ψωμί, γάλα, τυρί (βασικότατο), ένα κιλό διαφορετικούς καφέδες για τη Μαρία και φυσικά μπισκότα... Πάντα τα ίδια σε μια συνεχή ροή σε μια συνεχή αδιάκοπη πραγματικότητα...
Μα αυτή την Κυριακή η Μαρία είχε ένα βλέμμα συννεφιασμένο. Έμοιαζε σαν κάτι να τη βασανίζει.
Ο Έτσι θα φύγει απο το σπίτι. Βρήκανε ενα δυαράκι με την Κατερίνα στην Πάτρα και αποφάσισαν να μείνουν μαζί. Το ήξερε... Κάποτε θα γινόταν κι αυτό. Η Κατερίνα έχει συγγενείς εκεί , έχει και την οικογενειακή επιχείρηση...
Οι ζωές μας αλλάζουν, και συνήθως προχωρούν προς την κατεύθυνση που πάνε και τα άτομα που αγαπάμε. Το ήξερε η Μαρία οτι ο Έτσι θα φύγει κάποια μέρα. Έτσι κι αλλιώς εκείνοι είναι μόνο φίλοι...
Πήρανε τα οπωρολαχανικά και πήγανε σπίτι. Κανείς δεν λέει κουβέντα...
Άραγε θα μείνουνε φίλοι;
Μήπως έμεινε μαζί της όλο αυτό τον καιρό μόνο και μόνο επειδή του άρεσε και τώρα που σοβάρεψε το θέμα με την Κατερίνα δεν θα χωράει πια στην ζωή του;
Αραγε θα ξαναπάνε ποτέ μαζί για ψώνια;
Άραγε θα ξανακάνουνε ποτέ μαζί ποδηλατάδα;
Άραγε θα ξαναμπορέσουν ποτέ να είναι φίλοι;
Ο Έτσι είναι έτοιμος να φύγει για το καινούριο σπίτι σε κάνενα μήνα. Έχει ήδη μαζέψει τα περισσότερα απο τα πραγματά του (δεν έχει και πολλά) και απλά περιμένει να αδειάσει το δυαράκι ο ιδιοκτήτης για να μετακομίσουν. Η Μαρία τον κοιτάει και προσπαθεί να καταλάβει μέσα απο τη σιωπή του τα μελλούμενα. Δεν ρωτάει... Τί να ρωτήσει; Και αν η απάντηση είναι αρνητική;
Δεν θα ρωτήσει.!
Τα βράδυα μερικές φορές όταν έβλεπε άσχημα όνειρα έπαιρνε το μαξιλάρι της και πήγαινε να κοιμηθεί με τον Έτσι. Εκείνος μέσα στον ύπνο του σχεδόν ασυναίσθητα την έπαιρνε αγκαλιά και την έσφιγγε στα μπράτσα του μέχρι που την έπαιρνε ο ύπνος. Ένοιωθε τόσο ασφαλής στην αγκαλιά του. Κανένας εφιαλτης δεν μπορούσε να την βρεί εκεί.
Θέλει να του πεί... Να του πεί... «Να έρχεσαι καμιά φορά. Να έρχεσαι να κοιμόμαστε αγκαλιά όπως παλιά»... Αλλά πως να του το πεί; Κι εκείνος πώς να το κάνει;
Τι περιμένουμε απο τους ανθρώπους άραγε; Αυτά που θα θέλαμε να κάνουν; Ή αυτά που μπορούν να κάνουν; Κι ο Έτσι τι μπορεί; Τι θέλει; Τι θα κάνει τελικά;
Η Μαρία το ξέρει. Οι άνθρωποι δεν κάνουν πάντα αυτό που θέλουν, κάνουν αυτό που αντέχουν! Φοβούνται οι άνθρωποι να αλλάξουν, γιατί μπορεί να βρεθούν με άδεια χέρια, με άδεια τσέπη, και μετα; Τί κάνουμε μετά;
Μα κι εκείνη φοβάται. Δεν έχει κάτι άλλο να του προσφέρει απο την τρυφερή φιλία της. Δεν μπορεί εκείνη να του δώσει την αφοσίωση της Κατερίνας, την υπομονή και την επιμονή της. Τον αγαπάει τον Έτσι η Μαρία. Τον αγάπησε λίγο λίγο, σιγά σιγά... Εκείνος την έκανε να τον αγαπήσει, με την καλοσύνη, την υπομονή, την ντοπαλοσύνη του, την αγνή του καρδιά. Ήταν πάντα καλός μαζί της, την υποστήριζε...Δεν κατάφερε όμως να τον ερωτευτεί...
Και η Μαριά ονειρεύοταν πάντα τον μεγάλο και απόλυτο έρωτα στην ζωή της. Τον πρίγκηπα που θα την έπαιρνε μακριά απο όλα. Το άλλο της μισό.! Τον έρωτα. Τον απόλυτο έρωτα!
Ο Έτσι είναι πολύ τρυφερό παιδί, πολύ καλός φίλος, πολύ σωστός σύντροφος! Μα ... Δεν είναι ο μεγάλος της έρωτας!
Τώρα που φεύγει... Η σιωπή μοιάζει με αγάπη μεγάλη. Τα συναισθήματα μπερδεύονται. Δεν θα τον ξαναδεί. Πάει μακριά... Πάει αλλού... Πάει μακριά...
Δεν θα τον ξαναδεί...
Ο Έτσι φεύγει...
Η Μαρία μένει...
Και περιμένει τον μεγάλο της έρωτα!
«Καλή σου τύχη Έτσι! Σ’αγαπάω πολύ. Θα είμαι πάντα εδώ για σένα. Ο,τι χρειαστείς να το ζητήσεις απλα. Απλά να το ζητήσεις». Του γράφει ένα χαρτακι και το αφήνει στο τραπέζι της κουζίνας.
Δεν της άρεσαν ποτέ οι αποχαιρετισμοί. Είναι δύσκολο το να φεύγεις όταν αφήνεις πίσω σου τόσες αναμνήσεις...
«Καλή σου τύχη Έτσι. Σ’αγαπώ πολύ!»
....

(Συνεχίζεται...)
Οποιαδήποτε αναφορά προσώπων, ονομάτων και καταστάσεων είναι εντελώς φανταστική και ουδεμία σχέση έχει με την πραγματικότητα.