Sunday 21 September 2008

Μοναξιά...

«Ζήτα μου ό,τι θές...» του είπε...
Κι εκείνος της ζήτησε τα βράδια... Τα βράδια που ήταν αγκαλιά, τα βράδια που ξυπνούσε και τον έβλεπε δίπλα της...Τα βράδια που δεν μπορούσε να κοιμηθεί, τα βράδια που πέρασαν... και τα βράδια που θα’ρθουν...

«Τί αλλο θες;» τον ρώτησε...
Κι εκείνος της ζήτησε τις μέρες τους. Εκείνες τις φωτεινές μέρες που γυρνούσε απο τη δουλειά και τον έβρισκε να την περιμένει... Εκείνες τις σκοτεινές μέρες που η αγκαλιά του τις έκανε υποφερτές... Τις μέρες που γελάσανε, τις μέρες που κλαψανε... Τις μέρες που πέρασαν και τις μέρες που θα ‘ρθουν...

«Τί άλλο θες;» είπε λυπημένη... Του το είχε υποσχεθεί... Θα του έδινε ό,τι κι αν της ζητούσε...

Κι εκείνος της είπε... «Δεν θέλω τιποτα άλλο να μου δώσεις... Τώρα είναι η σειρά μου να δώσω εγώ κάτι σε σένα...»

Και της έδωσε μοναξιά...

4 comments:

Anonymous said...

Goodevening to you...
I love your blog...
good luck to your travels....real or imaginary...

Mafalda said...

s'euxaristw polu :)
Na'sai kala...

Anonymous said...

Μα μοναξιά;
Αν συνέχιζες την ιστορία εκείνη τι θα έλεγε; Τι θα έκανε; Και εκείνος θα το μετάνιωνε πικρά κάποια στιγμή;

Mafalda said...

Fobamai eirini mou pws merikoi dromoi sth zwh einai monodromoi kai pote den mporeis na guriseis pisw na deis ti tha eixe ginei an... Elpizeis pws ekanes th swsth epilogh kai proxwras...