Πάντα θα κλαίς τις Κυριακές
Που όλες οι σιωπές δεν σε χωράνε
Πάντα οι ίδιες αντοχές
Θα φτάνουν ως την άκρη και θα σπάνε

Πάντα θα χάνεις συλλαβές
Τα λόγια σου ένας παλιός καθρεύτης
Θα σε ζαλίζουν οι φωνές
Δυο βήματα θα κάνεις και θα πέφτεις

Κι αν σκοτείνιασες
Κι αμα νομίζεις όλα πια τα έχεις χάσει
Έλα, εγώ είμαι εδω
Σ’το ορκίζομαι κι αυτό πως θα περάσει.

Πάλι το βράδυ δε θα βγεί
Τα πόδια σου ξανά δεν σε κρατάνε
Πάλι στην ίδια φυλακή
Τα μάτια σου τους τοίχους να μετράνε.