Αν πεθαίναμε δυο φορές, είναι σχεδόν βέβαιο οτι τη δεύτερη θα πεθαίναμε καλύτερα απο την πρώτη.

"... Αν πεθαίναμε δυο φορές, είναι σχεδόν βέβαιο οτι τη δεύτερη θα πεθαίναμε καλύτερα απο την πρώτη. Δυστυχώς δεν είναι έτσι. Η ζωή μας είναι μόνο μία, και μάλιστα μικρής διάρκειας. Αυτό το θέατρο μπορούμε να το παίξουμε μόνο μια φορά. Χωρίς πρόβα, χωρίς δοκιμή. Γι’αυτό πρέπει να το παίξουμε όσο γίνεται καλύτερα και για μας τους ίδιους και για όσους αγαπάμε. Εμείς γράφουμε το σενάριο που μας αξίζει. Εμείς φτιάχνουμε τα σκηνικά που μας αρέσουν. Εμείς επιλέγουμε τους ηθοποιούς. Εμείς είμαστε οι πρωταγωνιστές και ταυτόχρονα οι θεατές. Στο τέλος εμείς θα το απολάυσουμε ή δεν θα το απολάυσουμε. Εμείς θα χειροκροτήσουμε ή δεν θα χειροκροτήσουμε.... "


Απόσπασμα απο τον πρόλογο του βιβλίου του Δημήτρη Μπουράντα – Όλα σου τα’μαθα, μα ξέχασα μια λέξη.