Νεραΐδόσκονη

Βρήκα εκείνο το κουτί με τη νεραΐδόσκονη.
Το είχα γεμίσει για σένα. Για να στολίσεις τα όνειρά σου, για να ρίξεις στους ώμους σου, να βγάλεις φτερά, να πετάξεις μακριά...
Βρήκα εκείνο το κουτί να λάμπει μοναχό του στο βάθος της ντουλάπας μου. Πόσο καιρό να είναι εκεί άραγε;
Περάσαν κι όλας μέρες ... μήνες ... ίσως περάσαν χρόνια...
Γιατί δεν στο έδωσα τότε;
Περίμενα την κατάλληλη στιγμή...
Που ποτέ δεν ήρθε...
Το τυλίγω σε ένα κατακόκκινο χαρτί περιτυλίγματος με προσοχή να μην χυθεί η πολύτιμη νεραιδόσκονη...
Αύριο το πρωί πρέπει να πάω στο ταχυδρομείο να στο στείλω.
Δεν ξέρω που βρίσκεσαι... Δεν ξέρω αν είσαι ευτυχισμένος... Δεν ξέρω αν έφτασες τελικά τα όνειρά σου ή αν τα κυνηγάς ακόμα, αλλά πάντα χρήσιμα είναι δυο νεραΐδοφτερά στους ώμους σου...
Λίγη αγάπη στην καρδιά σου...
Ένα κόκκινο τυλιγμένο κουτί με νεραΐδόσκονη στα χέρια σου...