Πόνος

Να τος πάλι... Ο τοίχος εκείνος που χτίζω γύρω μου...
Τον χτίζω για να προστατευτώ απο τους άλλους;
να κρυφτώ ίσως;
Για να προστατέψω τους άλλους απο μένα;
Δεν είμαι σίγουρη...

Δέν θέλω κανένας να με αγγίζει αυτή τη στιγμή, θέλω να φύγουν όλοι μακριά μου. Να μείνω μόνη.
Νοιώθω τόσο ευάλωτη και τόσο ευαίσθητη που κάθε άγγιγμα, ακόμα και το μικρότερο θα μπορούσε να με σπάσει.
Θέλω να τελειώσει όλο αυτό. Να βγεί επιτέλους απο μέσα μου!! Θέλω να τελειώσουν όλα και να μπορέσω να αρχίσω απο την αρχή. Καθαρή...

Πόσο θα θελα να μπορούσα να κλείσω τα μάτια και όταν τα ξανανοίξω τίποτα απο όλα αυτά να μην έχει συμβεί.
Να ήταν όλα ένα κακό όνειρο...
Να μην φοβάμαι για το τι θα μου συμβεί, να μην αγχώνομαι για το τί μπορεί να έρθει...

Και όσο περίεργο κι αν φαίνεται...
Περισσότερο απο όλα φοβάμαι τον πόνο...
Πόσο πεζό μπορεί να ακούγεται αυτό... Κι όμως!!
Αυτό που φοβάμαι περισσότερο απο όλα αυτή τη στιγμή, είναι ο πόνος.