Ο Έτσι και η Μαρία (συνέχεια 21)

Ο Βάλτος του Έτσι

Μα είναι και ο Έτσι... Είναι κάπως... Δεν είναι ευτυχισμένος. Φοβάται... Λυπάται... Νοιώθει τύψεις...
Θέλει να είναι με τη Μαρία αλλά θέλει και να μην πληγώσει την Κατερίνα. Θέλει να ζήσει τον έρωτά του, αλλά δεν μπορεί να εγκαταλείψει την Κατερίνα. Θέλει να φύγει αλλά και να μείνει.
Και βέβαια αυτό το μισό ειναι χειρότερο απο οποιαδήποτε απόφαση κι αν πάρει.
Αντιμετωπίζει την απόγνωση της Κατερίνας και την προσμονή της Μαρίας. Την ανάγκη της Κατερίνας και τον έρωτα της Μαρίας... Η Κατερίνα επενδύει τη ζωή της πάνω του κι αυτός απλά την αφήνει να το κανει... Γιατί η ζωή προχωράει.

Και ανάμεσα στις αναποφάσιστες παύσεις του, όσο και να το θέλει, δεν μπορεί να υπάρχει κενό!!...

Η Κατερίνα ανυποψίαστη συνεχίζει το δρόμο που χάραξε με τον Έτσι για μια ζωή μαζί του... Ο Έτσι περιμένει... και η Μαρία συνεχίζει το δρόμο που ο Δημήτρης τράβηξε για τους δυό τους πολύ καιρό πριν. Αυτές οι γραμμές οι ίσιες οι γραμμές... Αχ, γραμμές χωρίς πάυσεις... Που τις σχεδιάζεις και πιστεύεις πως μπορείς να πατήσεις πάνω τους χωρίς να σβηστούν ποτέ...
Και με κάθε βήμα σου τις αλλάζεις...
Αλλά αυτο δεν το ξέρεις οταν τις σχεδίαζες...
Ούτε η Κατερίνα, ούτε ο Δημήτρης ξέρανε οτι η Μαρία και ο Έτσι θα ερωτευτούν... Αλλά σίγουρα μήτε ο Έτσι, μήτε η Μαρία είχανε ποτέ σκεφτεί αυτό το σενάριο...

Σκέφτεται καμιά φορά τα λόγια μιας φίλης του...

«Έτσι μου, του έλεγε τρυφερά, οι άνθρωποι είμαστε πλασμένοι απο πηλό... Σκληραίνουμε με το κρύο... Λιώνουμε με τη ζέστη... Αλλαζουμε ανάλογα με το περιβάλλον, προσαρμοζόμαστε!! Ε, και καμιά φορά, πέφτουμε και σπάμε.»

Πόσο απλά ... και καμιά φορά, πέφτουμε και σπάμε...




Συνεχίζεται ...