Sunday 1 March 2009

Απορίες

Ένα πράγμα με εκνέυριζε πάντα.
Να έχει κάποιος πρόβλημα μαζί σου και να μην έρχεται να στο πει. Αντ’αυτού μπορεί να το λέει σε όλους τους κολλητούς και τις κολλητές του και να συζητάει ώρες ατέλειωτες για το τί μπορεί να γίνει. Συνεχείς κύκλοι γύρω απο το πουθενά με κέντρο το τίποτα. Που φυσικά δεν βγάζουν πουθενά γιατί κανείς δεν είναι μεσα στο μυαλό του άλλου και κανείς δεν μπορεί να ξέρει τί πράττει ο καθένας και για ποιούς λόγους!! Θα μπορούσε ωραιότατα να πιάσει το άτομο που αφορά το πρόβλημα, να μιλήσουνε και να το λύσουνε. Τι θεΪκή εφέυρεση η συζήτηση!!!!
Χωρίς κακίες και αρνητικά συναισθήματα. Χωρίς άμυνες και επιθέσεις. Μια απλή συζήτηση.
Έχω άδικο;;;;;;

Και στη χειρότερη των περιπτώσεων θα μπορούσε το πρόβλημα να μην λύνεται...
Στην καλύτερη ένα συγνώμη, μια αγκαλιά και όλα καλά...

1 comment:

Μαρια Νικολαου said...

Δεν εχεις καθολου άδικο και μαλιστα το εζησα παρα πολυ προσφατα..
Τι να πω... άνθρωποι και ποντίκια τελικα
Αυτο μου βγαινει παντα