Wednesday 4 March 2009

Ξεκινώντας για την μεγάλη μάχη


"Κάποτε καθώς φεύγεις,
πηγαίνοντας σε μια μεγάλη μάχη,
θα σου τυχε να ακούσεις ξαφνικά απο το παράθυρο ένα πιάνο να παίζει.
Ίσως ένα κορίτσι με άσπρα δάχτυλα ή ένας άντρας με δυνατά χέρια,
να παίζουν αυτόν τον λυπημένο σκοπό, που σου θυμίζει τα παιδικά σου χρόνια,
τους χαμένους έρωτες, όλα όσα ονειρέυτηκες χωρίς να τα ζήσεις.
Τα γιασεμιά που σου γυρίσανε, την καρδιά σου που την ποδοπατήσανε.
Εσύ στέκεσαι με το στόμα ανοιγμένο ακούγοντας κάτω απο τη βροχή – μα πρέπει να βιαστείς,
προχωράνε οι άλλοι, χάθηκαν κι ολας στην στροφή του δρόμου.
Κι όπως ξεκινάς με πλατύ βήμα, τα παιδικά σου χρόνια,
οι χαμένοι έρωτες, όλα όσα ονειρέυτηκες χωρίς να τα ζήσεις, τα γιασεμιά που σου γυρίσανε,
η καρδιά σου που την ποδοπατήσανε, ξεκινάνε κι αυτά πλάι σου – να πολεμήσουν μαζί σου."

4 comments:

Diasporos said...

Thanks for posting this. Μιλά μου πιανιστικά ελληνικά τζιαι ποιητικά. Να σαι καλά...

ΝΑΪΑΔΑ said...

κι εκεινη την κρισιμη στιγμη...
προχωρα...μην κανεις το λαθος να μεινεις πισω μονο για εκεινες τις αναμνησεις...
ξεχωρισε το παρελθον απο το μελλον...

αγαπημενος παντα ο λειβαδιτης!!!

νεραιδενια φιλακια!!!

ΑΝΤ ΑΥΤΟΥ said...

Έχεις όμως την πίστη και την ελπίδα ότι σαν πίσω θα γυρίσεις ,τα γιασεμιά πολυ θα τα φροντίζεις και την καρδία σου εκεί στο πιάνο που έχεις αφήσει θα την βρεις

Mafalda said...

posoi arage katafernoun na gurisoun pisw apo tis maxes autes telika?