Tuesday 24 March 2009

Μια φωτογραφία μας παλιά...

Κοιτάω εκείνη τη φωτογραφία μας... Τότε στο πλοίο... θυμάσαι;
Είχαμε μια μηχανή με φίλμ, απο αυτές που δεν βλέπεις πολύ συχνά πια... κι εγώ όλο παραπονιόμουν οτι μου κόβεις το κεφάλι έτσι όπως την κρατάς.
Με τί υπομονή, προσοχή και αφοσίωση προσπαθούσες να με φυλακίσεις στο φίλμ, όσο πιο όμορφη γίνεται, προς ικανοποίηση της ματαιοδοξίας μου...
Μάταιο...
Κι εκείνο το γαλάζιο φωτογραφικό αλμπουμ που φιλοξενεί την φωτογραφία ακόμα και μέχρι σήμερα...
Αχ, πόσο μάταιο!
Το ανοίγω καμιά φορά και κοιτάω ξανά και ξανά τα προσωπά μας... Ήμασταν ευτυχιμένοι θαρρώ...
Μα μετά σκέφτομαι... ποιός βγάζει φωτογραφίες σε στιγμές λύπης έτσι κι αλλιώς;
Παραπλάνηση της αλήθειας, διαστρέβλωση της πραγματικότητας. Γιατί χωρίσαμε αφού ήμασταν τόσο ευτυχισμένοι;
Δεν θυμάμαι... Δεν θυμάμαι τις αιτίες... Μόνο τις αφορμές...
Δεν θυμάμαι τους καυγάδες και τα κλάμματα... όλα όσα θυμάμαι είναι εδώ, σε αυτές τις φωτογραφίες πάνω στο πλοίο...
Πού πηγαίναμε; Μήπως γυρίζαμε απο κάπου; Δεν θυμάμαι...
Μα μοιάζουμε ευτυχισμένοι. Δες... Δες!
Χαμογελάμε...

3 comments:

Σταλαγματιά said...

Οι φωτογραφίες θα δείχνουν πάντα μόνο τις στιγμές και όχι τα αισθήματα, αυτά θα ξεθωριάζουν όσο ο χρόνος κυλά και θα μένει μόνο μια ανάμνηση ανάμικτη.
Οι φωτογραφίες…..το αποτύπωμα των στιγμών μας!

Καλημέρα

tovenito said...

τυχερός όποιος θυμάται και μαθαίνει από το πριν. και πιο τυχερός αυτός που κοιτάει μπροστά με οδηγό το πριν

Mafalda said...

"to apotupwma twn stigmwn mas" ... nai... polu omorfo etsi opws to etheses anastasia :)

Exeis apoluto dikio tovene!!