Δεν θα γυρίσω πίσω...

Όλα προχωράνε τόσο γρήγορα...
Μέρες... μήνες... χρόνια...σημάδια αφήνω που δεν μπορώ να δω,δεν θα γυρίσω πίσω!
Πού να είσαι απόψε;
Άραγε με σκέφτεσαι κι εσύ καμιά φορά;
Πώς άλλαξαν όλα τόσο πολύ; Τόσο ξαφνικά;
Έλεγα πως δεν μπορώ να ζήσω μακριά σου...
Και να που ζώ...
Και να που γελάω...
Και να που ερωτεύομαι ξανά...
Νοιώθω σα να σε πρόδωσα... Μαχαίρι στηνκαρδιά μου οι στίχοι του Λοίζου... «είπα θα πεθάνω αν σκοτωθείς, κι όμως έχω ζήσει...»
Τίποτα δεν είναι περισσότερο ρευστό απο το «πάντα» και το «ποτέ» των ερωτευμένων...
Πού να είσαι απόψε;
Πως γίνεται να σταματήσεις να αγαπάς όποιον αγάπησες πραγματικά;
Σε σκέφτομαι...
Μου λείπεις.... Μα πιο πολύ μου λείπω εγώ... Το πως ήμουνα μαζί σου...
Άλλαξα...
Είχα αφήσει σημάδια, μα χάθηκα...
Δεν θα γυρίσω πίσω...
Ούτε εσύ να γυρίσεις....
Μου λείπεις....