Tuesday 28 April 2009

Κατι απογεύματα με καφέ και τσιγάρο...

Από παιδί θυμάμαι προσπαθώ, να κλέψω το γλυκό μέσα απ' το βάζο... με ξύλινα σπαθιά να πολεμώ και μια ζωή στα πόδια να το βάζω! Μα ό,τι μας δένει στα παλιά είναι οι κακές συνήθειες... το νιώθω τώρα καθαρά πως είναι αργά γι' αλήθειες...

Όλη μου η ζωή συνένοχη και πώς γουστάρω τα πιο μεγάλα ψέματα στα πιο αθώα βλέμματα.... όλη μου η ζωή συνένοχη και πώς γουστάρω κάτι απογέματα με καφέ και τσιγάρο. Από παιδί θυμάμαι προσπαθώ στα λάθη μου φτηνά να τη γλιτώσω, μου μάθαν να φοβάμαι ό,τι αγαπώ και μια ζωή να φεύγω πριν να δώσω...

Μα ό,τι μας δένει στα παλιά είναι οι κακές συνήθειες... το νιώθω τώρα καθαρά πως είναι αργά γι' αλήθειες! Όλη μου η ζωή συνένοχη και πώς γουστάρω τα πιο μεγάλα ψέματα στα πιο αθώα βλέμματα... όλη μου η ζωή συνένοχη και πώς γουστάρω κάτι απογέματα με καφέ και τσιγάρο.

3 comments:

Φωτεινή Κανάκη said...

Καλησπέρα!!Ένα υπέροχο τραγούδι του Πασχαλίδη όπως και άλλα που έχει τραγουδήσει!!!"...μου μάθαν να φοβάμαι ό,τι αγαπώ και μια ζωή να φεύγω πριν να δώσω..."

Φωτεινή Κανάκη said...

..και χαριτωμένο το βιντεάκι!!Πρώτη φορά το βλέπω!!!Ευχαριστώ:))

Μαρια Νικολαου said...

Πολυ καλο οντως
(Και μεταξυ μας... εγω δεν προσπαθούσα να το κλεψω το γλυκο μικρή. Το κρυβα για μενα ολο) :)