Saturday 16 May 2009

Η λίμνη μου

Όταν κολυμπούσα το μαραθώνιο στη λίμνη κάθε μερικά μέτρα έπρεπε να βγάζω το κεφάλι μου απο το νερό για να βλέπω πού πάω. Τα νερά ήταν τόσο θολά και σκοτεινά που αν ξεχνούσα να βγάλω το κεφάλι μου για λίγο περισσότερη ώρα απο ότι συνήθως, ανακάλυπτα οτι βγαίνω απο την πορεία μου και κάνω ζιγκ ζαγκ.
Στη ζωή μου άραγε πόσο συχνά πρέπει να βγάζω το κεφάλι μου απο το νερό;
Πόσο συχνά πρέπει να επαναπροσδιορίζω την πορεία μου για να μην χαθώ στα σκοτεινά και θολά νερά;
Δεν βλέπω πολύ καλά μπροστά απόψε... Σα να είναι λίγο πιο σκοτεινά... ήταν πάντα τόσο σκοτεινά εδώ; Δεν θυμάμαι...
Κοιτάω λίγο πίσω... Λίγο δεξιά, λίγο αριστερά και παλι μπροστά... Εγώ δεν άλλαξα πορεία... Μα τότε πώς γίνεται να αλλάζει η ζωή μου τόσο απότομα;
Μήπως τελικά πήγαινα λάθος απο την αρχή;
Σκοτάδι... Μόνο σκοτάδι...

5 comments:

Diasporos said...

Όλη η ύπαρξη πρέπει να εχει σκοπό της την πορεία, για να μέν τη σκέφτεται το μυαλό συνέχεια. Άμα κάμεις attract την πορεία, τότε πάεις ζίγκ ζάγκ σλάλομ προς εκεί που Θέλει.

Μαρια Νικολαου said...

Μην το βγαζεις...
Ειναι πιο θολά απ έξω...

tovenito said...

δεν κολυμπάς με ανοιχτά τα μάτια μέσα στο νερό;

Mafalda said...

@ diasporos
den exeis adiko, alla an o stoxos einai makrinos pws eisai sigouros oti den tha ton xaseis apo ta matia sou me to zigk zagk?

@Maria
Esu ki an exeis dikio Maria mou!!!

@Tovene
to nero tholo. den blepeis tipota mesa!!

Isws telika prepei na phgainoume ekei pou noiwthoume... oxi ekei pou blepoume...

Kalhmera se olous :)

Diasporos said...

Δέν είσαι σίγουρος, αλήθεια. Αλλά υπολογίζεις το ζιγκ ζαγκ, έχει κι αυτό το ρυθμό του, το χορό του, εν πάντα το ίδιο αμα το προσέξεις και αμα το ακούσεις που απόσταση.