Απόψε σκέφτομαι...

Απόψε σκέφτομαι...
Όλα αυτά που χωρίς τη συγκατάθεσή μου με πονέσανε.
Όλα αυτά που χωρίς να το καταλάβω με αλλάξανε.
Όλα αυτα που σιγά σιγά σμιλέυανε τόσα χρόνια την ψυχή μου... Αθόρυβα... Αβίαστα...
Απόψε σκέφτομαι εκείνες τις λέξεις χωρίς βάρος που τόλμησα να πώ και την ίδια στιγμή εξατμίστηκαν πέρα απο τα σύννεφα.
Τα βράδια που δεν πέρασαν και έμειναν πάνω στα παράθυρα.
Τα όνειρα που δεν ήρθαν και ψάχνουν τρόπο να δικαιολογηθούν.
Απόψε σκέφτομαι πρόσωπα άδεια.
Μάτια που κοιτάνε χαμηλά.
Χαμόγελα ψεύτικα.
Απόψε σκέφτομαι... πόσα χωράνε μέσα σε μόλις 30 χρόνια πορείας.
Και... Φοβάμαι!