Saturday 8 August 2009

Το ήξερες πως όλα κάποτε τελειώνουν...


Και ξυπνάς ένα πρωί ... και τον κοιτάς να κοιμάται δίπλα σου...
Μα δεν είναι πια ο ίδιος.
Και προσπαθείς να καταλάβεις σε ποιό σημείο τον έχασες... Πότε σταμάτησε να είναι ερωτευμένος μαζί σου και δεν το κατάλαβες;
Του ζητάς να σ’αγκαλιάσει... κλείνει τα χέρια του γύρω σου.
Του ζητάς να σε φιλήσει... Κολάει τα χείλη του στα δικά σου.
Μα...
Το φώς έχει σβήσει.


Καλημέρα αγάπη μου... Ήρθε το αύριο που φοβόμουνα...
Και του χαμογελάς... Με την καρδιά σου να κρέμεται στα χέρια σου, κατακόκκινη ακόμα...

7 comments:

Bουλα. said...

Πολύ όμορφο,ειναι κατι που το ζούμε πολλοί απο μας.Καλο Σ.Κ.

Λάκης Θλιμμένος said...

και γυρίζεις πλευρό
κλείνεις τα μάτια
ευχαριστημένος που τα πράγματα ήρθαν
έτσι ακριβώς όπως φοβόσουνα
(και όχι όπως δεν τα περίμενες)
τουλάχιστο ένιωσες πως είναι να σ' αγαπούν
κι έτσι
ίσως μπορέσεις κι εσύ να δώσεις
αγάπη

Καλό Σ/Κ

Mafalda said...

toulaxiston auto to senario to ksereis... to exeis ksanazhsei!! Twra den xreiazetai na anhsuxeis gia to meta... ola einai gnwsta... perpathmena :)

Kalo S/K kai stous duo sas :))

Λάκης Θλιμμένος said...

α! μπα.. μην κουράζεσαι, όλα τα σενάρια έτσι είναι, trust me
(μονάχα αυτά που δεν έγιναν ποτέ ταινία στο σινεμά είναι διαφορετικά, αυτά που δεν έχεις ζήσει, αυτά που βλέπεις όταν κλείνεις τα μάτια όταν έχεις γυρίσει πλευρό, trust me again)


χαμόγελο

Μαρια Νικολαου said...

Και ξυπνάς ένα πρωί και δεν τον βλέπεις δίπλα σου.
Οχι απαραιτητα στο κρεβάτι σου.
Στη ζωή σου...
Και περνούν χρόνια, και δεν μπορεις να πιστέψεις πως δεν ειναι εκει.
Γιατι τα χρονια που περασαν μακριά του, ειναι πολυ λιγοτερα απο κεινα που έζησες μαζί του...

Anonymous said...

ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΤΣΙ...;

Mafalda said...

giati afhnoume ton kairo na perasei, ta sunaisthimata na kseftisoun... xamenoi mesa sto mikrokosmo mas ksexname na baloume ksula sth fwtia, kai svhnei...