και τα χρόνια μας, βαλσαμωμένα πουλιά,
μας κοιτάζουν τώρα με μάτια ξένα - αλλά κι εγώ ποιός ήμουν;
ένας πρίγκηπας του τίποτα ένας τρελός για επαναστάσεις
κι άλλα πράγματα χαμένα
και κάθε που χτυπούσαν οι καμπάνες ένιωθα να κινδυνεύει η ανθρωπότητα
κι έτρεχα να τη σώσω.
Κι όταν ένα παιδί κοιτάει μ' έκσταση το δειλινό, είναι που αποθηκεύει θλίψεις για το μέλλον.
2 comments:
"αποθηκεύει θλίψεις για το μέλλον...."
καλό βράδυ!!!φιλάκια........
filakia :)
Post a Comment