Σκοτάδι παντού. Συνήθισα νομίζω και δεν ψάχνω πια το φως. Μπορεί και να μην μπορώ να το αναγνωρίζω πια. Πώς είναι ένα χαμόγελο; Πώς είναι ένα χαρούμενο πρόσωπο;
Δάκρυα. Καίνε τα μάγουλά μου και κυλάνε... πάντα κυλάνε.
Κι ένα χαμόγελο... Πώς είναι; Δεν θυμάμαι...
Σκοτάδι... Έσβησε το φώς; Πόσο καιρό είμαι μέσα στη νύχτα σκυμμένη μες τα δάκρυα μου;
Έσβησε το φώς; Μήπως δεν ξημερώνει πια καθόλου;
Θα ανάψω ένα κερί... Θέλω να δω το χαμογελό σου.
Πώς είναι ένα χαμόγελο;
Δεν θυμάμαι...
Δεν θυμάμαι...
2 comments:
Το χαμόγελο είναι το δημιούργημα
εκείνης της παράξενης αίσθησης που έχεις
όταν κατεβαίνεις τρέχοντας
την κατηφόρα με το ποδήλατό σου
και ορμά το αεράκι μες στο πουκάμισο σου...
Kalhmera :)
Post a Comment