Δεν ξέρεις πόσα χρόνια σε περίμενα.
Σε αγκαλιές και χέρια ξένα σε είχα ονειρευτεί. Με άλλα μάτια σε είχα δεί και διαφορετικά μαλλιά, μα απο μέσα ήσουν πάντα εσύ.
Άγγιξα χείλη, φίλησα μάτια μα εκείνο το κομμάτι μου που σε ονειρευόταν σιωπηλά τα βράδια, ποτέ δεν δώθηκε σε κανένα.
Κοιτούσα τον ουρανό και ανέπνεα τον αέρα τον ίδιο που αναπνέεις κι εσύ.
Ταξίδεψα τον κόσμο να σε βρώ και τελικά σε βρήκα. Κάτω απο μια βροχερή συννεφιά να ψάχνεις κι εσύ κάτι δικό σου...
Κράτησα τα χέρια σου, κρύφτηκα στην αγκαλιά σου έζησα μέσα στη ζωή σου πολύ πριν αναγνωρίσω τη μορφή σου.
Κι ένα πρωινό ... Χωρίς να το θέλω, χωρίς να το περιμένω, σε είδα!
Εκεί που κοίταζα και χτες, το ίδιο πρόσωπο, τα ίδια μάτια, μα... εκείνο το πρωινό σε είδα με τα μάτια της καρδιάς. Κι εκείνη σε αναγνώρισε!!
Το όνειρο πως να κρυφτεί; Η Αλήθεια πως να μην φανεί;
Κράτα με... Κράτα με σφιχτά και μη μ’αφήσεις ποτέ ξανά.
No comments:
Post a Comment