Ισορροπίες

Ανοίγω λίγο το παράθυρο και με φωνάζεις τρελή, που με τόσο κρύο εγώ θέλω να πάρω αέρα.

Μα χρειάζομαι λίγο αέρα.!! Να νοιώθω πως τα περιθώρια ανοίγουν, πως έχω χώρο να απλώσω τις ανησυχίες μου, να μην με πνίξουν....

Δεν με καταλαβαίνεις πάντα... Αλλά μετά...

δεν σε καταλαβαίνω κι εγώ πάντα...

Σ’αγαπάω όμως.

Είναι αρκετό;

Μερίκες φορές κάτι λέιπει... Μερικές άλλες κάτι περισσέυει... Ίσως έτσι μόνο τελικά κρατιούνται οι ισορροπίες.