Άθελά μου....

Σε πληγώνω αθελά μου. Όχι απο κακία.... ποτέ απο κακία....

Μα απο αγάπη...

Είναι δυνατόν να πληγώσεις κάποιον απο αγάπη; Κι όμως είναι....

Η αγάπη μου για σένα μερικές φορές γεμίζει την καρδιά μου συναισθήματα με βάρος ασήκωτο! Θέλω να στα δώσω μα δεν είσαι εκεί... Δεν έχεις τα χέρια ανοιχτά, δεν κοιτάς... Δεν βλεπεις... Κι αυτά όλο και βαραίνουν, όλο και μεγαλώνουν, μέχρι που ασήκωτα πια σπάνε την καρδιά μου και πετάγονται έξω απο το στήθος μου... Πάνω σου... Πού αλλού να πάνε; Αφού δικά σου είναι έτσι κι αλλιώς...

Δυνατά, ατίθασα συναισθήματα... Η αγάπη μου πέφτει πάνω σου με τόση δύναμη που σου κόβει την ανάσα...

Σε πληγώνω άθελά μου....

Δεν το κάνω απο κακία.... Δεν το θελα ποτέ να σε πληγώσω...

Κοιτάω τα υγρά ματάκια σου απέναντύ μου και το βλέπω καθαρά. Τώρα που το βάρος έφυγε απο το στήθος μου, τώρα που τα συναισθήματα όλα αιωρούνται ελευθερα μπροστά μου... μεταξύ μας...

Σε πλήγωσα.

Άθελά μου....