Thursday 13 November 2008

Όνειρα ζαχαρωτά καρδούλα μου...

Ήταν όνειρο κακό, εφιαλτικό, μα πέρασε κι αυτό...
Κάπνισε μια ρουφηξιά, πιες μια γουλιά νεράκι δροσερό...

Κοίτα που άναψα το φως, ο κόσμος πως είναι απλός και φωτεινός....
Και κανείς δεν είναι εδώ, μονάχα εγώ.
Που πάντα θα μαι εδώ... Εγώ, που σ’αγαπώ...

Σώπα, ησύχασε πια... Έχεις περάσει πολλά...
Νάνι και όνειρα γλυκά...
Χρωματιστά...
Όνειρα ζαχαρωτά...

Ήταν όνειρο κακό, εφιαλτικό, μα πέρασε κι αυτό...
Κάπνισε μια ρουφηξιά, πιες μια γουλιά νεράκι δροσερό...

Κοίτα που άναψα το φως, ο κόσμος πως είναι απλός και φωτεινός....
Οι στιγμές οι σκοτεινές γίνανε δες, κουρέλια και σκιές και μάσκες παιδικές...

Σώπα, ησύχασε πια... Όλα θα πάνε καλά...
Νάνι και όνειρα γλυκά...
Χρωματιστά...
Όνειρα ζαχαρωτά...

1 comment:

Unknown said...

Φιλενάδα μας γάμησες βραδιάτικα. Σ'ευχαριστώ πολύ.