Wednesday 8 April 2009

Ο Έτσι και η Μαρία (συνέχεια 19)




Τη μια κρύβεσαι
πίσω απ' τον ήλιο
την άλλη πίσω απ' την Πανσέληνο..
Όπου κι αν κρυφτείς
τα λάθη πάντα φωνάζουν
και κάθε φορά θα αποκαλύπτεσαι.
ΜΑΡΙΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ


Είναι ερωτευμένοι... Για πρώτη φορά στα τόσα χρόνια που γνωρίζονται είναι ερωτευμένοι και το ξέρουν. Και το παραδέχονται.
Τον αγαπάει με όλη τη δύναμη της ψυχής της μα είναι καταδικασμένη να κρύβεται. Να φοβάται, να τον μοιράζεται.
...
Κι εκείνος όμως την αγαπάει. Της λέει πως θα χωρίσει με την Κατερίνα. Αλλά δεν μπορεί τώρα... Της ζητάει να κάνει υπομονή... Δεν μπορεί να την αφήσει έτσι απότομα. Τον αγάπησε... Όλους αυτούς τους μήνες που ήτανε μαζί, η Κατερίνα μόνο αγάπη του έδωσε. Πως μπορεί τώρα να την αφήσει μόνη της χωρίς προειδοποίηση;
Της λέει να περιμένει κι εκείνη ονειρέυεται. Μια ζωή μαζί με τον Έτσι... Ονειρεύεται να κάνει τα παιδιά του, να τα μεγαλώσουνε μαζί... Να μεγαλώσουνε μαζί...
Και όσο ονειρεύεται, τόσο πονάει... Ποιανού την ευτυχία πάει να κλέψει; Σε ποιανού τα όνειρα θέλει να πατήσει; Πόσοι πρέπει να πληγωθούν για να είναι εκείνη ευτυχισμένη; Αξίζει έτσι η ευτυχία;
Και βάζει πάλι τα κλάμματα.

Μπορεί να κρυφτεί απο όλο τον κόσμο, αλλά όχι απο τον εαυτό της. Τί ψέμματα να πεί στην ίδια για να πειστεί πως κάνει το σωστό; Ποιος μπορεί να της εγγυηθεί οτι το πάθος αυτό δεν θα τελειώσει; Ποιος μπορεί να τη βοηθήσει; Ποιος μπορεί να τη βοηθήσει να πάρει μια απόφαση;
Να κάνει το σωστό; Να κάνει το λάθος;
Μα....
Ποιό είναι το λάθος; Ποιό είναι το σωστό;
Για ποιόν είναι λάθος το λάθος και για ποιόν είναι σωστό το σωστό;



Τα όρια φαίνονται πολύ ελάστικά αυτή τη στιγμή... Αν την άφηνε εκείνη ο Έτσι για την Κατερίνα, πώς θα αισθανότανε άραγε;
Θα την πλήγωνε, θα έμπαινε στη διαδικασία να συγκριθεί με την Κατερίνα, να βρεί τί έχει εκείνη καλύτερο... Θα έκλαιγε, θα ένοιωθε μόνη της... Μα... Αν ο Έτσι ήταν ερωτευμένος με την Κατερίνα και έμενε μαζί της απο υποχρέωση, αυτό δεν θα την έκανε να αισθάνεται ακόμα πιο άσχημα;
Ας, το καλό... Όλα αυτά τα αναπάντητα θεωρητικά ερωτήματα στο κεφάλι της, την έχουν κουράσει. Γιατί στο κάτω κάτω δεν είναι δική της απόφαση. Εκείνη έχει τα δικά της να σκέφτεται, τον Δημήτρη...


(συνεχίζεται ...)

6 comments:

Political Prelude said...

Διαβάζω…
Και μαθαίνω…
Αντιδράσεις…
Επιθυμίες…
Αποτέλεσμα…
Καλή σας μέρα αγαπημένη mafalda

Μαρια Νικολαου said...

Εμεις οι δυο πρεπει να γνωριζομαστε...
Δεν μπορεί...
Ουφ

Mafalda said...

Kalhmera Harri :)

Mafalda said...

Mallon ftaiei h koinotuph zwh mou Maria mou :)

ΝΑΪΑΔΑ said...

χμμμ...
τωρα μακαρι να ξερα τι να σχολιασω...
ποσες φορες λαθη και σωστα τρωνε το μυαλο μας...
και ποσες φορες αναρωτιομαστε ποσο τελικα απεχει το σωστο με το λαθος στην καρδια του καθενα...

ποσους να θυσιασεις στον βωμο της δικης σου ευτυχιας...
και ποσο πραγματικα ευτυχια θα ειναι με τοσο πονο απο πισω...;

αχ...

περιμενω την συνεχεια...

νεραιδενια φιλακια!!!

Mafalda said...

Einai oi elpides pou gennane ta dilhmmata...