Thursday 30 April 2009

Ο Έτσι και η Μαρία (συνέχεια 23)





Αγαπημένε μου Δημήτρη,

Θα ξεκινήσω αυτό το γράμμα λεγοντάς σου κάτι που ήδη ξέρεις... Σε αγαπάω πάρα πολύ.!
Είμαι δειλή και δεν θα μπορούσα να στα πώ όλα αυτά κατα πρόσωπο, γι’αυτό αποφάσισα να σου γράψω.
Το έχεις καταλάβει οτι τους τελευταίους μήνες είμαι απόμακρη και ψυχρή. Φοβάσαι οτι έχω βρεί κάποιον άλλο κι εγώ διαρκώς σε διαψεύδω.
Έχεις δίκιο όμως. Υπάρχει κάποιος άλλος στη ζωή μου. Κάποιος που είχα ερωτευτεί πολύ πριν γνωρίσω εσένα. Κάποιος που δεν μπορεί να είναι ποτέ δικός μου κι ομως δεν θα βγεί ποτέ απο μέσα μου...
Προσπάθησα να το ελέγξω. Προσπάθησα να επιβληθώ στα συναισθήματά μου, αλλά δεν τα κατάφερα. Όσα νοιώθω για εκείνον είναι πιο δυνατά απο μένα. Δεν μπορώ να σταματήσω να είμαι ερωτευμένη μαζί του.
Όσα έζησα μαζί σου ήταν υπέροχα. Δεν θα ξεχάσω ούτε μία απο τις στιγμές μας. Ήσουν τέλειος και γεμάτος ξεχωριστά συναισθήματα. Σ’ευχαριστώ που δέχτηκες να μοιραστείς τον εαυτό σου μαζί μου και σ’ευχαριστώ για όλη την αγάπη που μου έδωσες. Ήμουν στο χείλος του γκρεμού, και με τράβηξες. Είχα ξεχάσει να ζώ και μου έδειξες τί θα πεί χαρά, τι θα πεί γέλιο...
Όλο αυτόν τον καιρό ήσουν το γέλιο μου, ήσουν η χαρά μου. Σε κοιτούσα και το μόνο που έβλεπα στα μάτια σου ήταν αγάπη. Συναισθήματα ξεχύλιζαν απο παντού. Ήθελα να σε κάνω ευτυχισμένο, ήθελα να μπορέσω να σου δώσω όσα κρυφά ζητούσε η καρδιά σου. Το ήθελα όσο τίποτα άλλο στον κόσμο.
Δυστυχώς όσο κι αν πάλεψα να σε ερωτευτώ δεν τα κατάφερα. Και δεν αντέχω να σε κοροιδεύω άλλο. Είσαι ότι καλύτερο και ομορφότερο έχει συμβεί στη ζωή μου.
Θέλω να ξέρεις οτι όσα ζήσαμε μαζί ήταν αληθινά. Όσα σου είπα και όσα έκανα τα έκανα με την καρδιά μου. Ποτέ δεν υποκρίθηκα και ποτέ δεν σου είπα ψέμματα για τίποτα. Μέχρι τώρα...
Έπρεπε να στο είχα πεί απο την αρχή, μα...
Δεν άντεχα να σε πληγώσω! Δεν άντεχα να δώ την καρδούλα σου σπασμένη σε χίλια κομματάκια. Ακόμα δεν το αντέχω.
Να είσαι δυνατός. Σου αξίζει κάτι καλύτερο.
Επίσης σου αξίζει να βρεθούμε και να μιλήσουμε αν αυτό είναι κάτι που επιθυμείς μετά που θα διαβάσεις το γράμμα. Σου υπόσχομαι πως δεν θα στο αρνηθώ.
Θα στα πώ όλα, θα σου πώ την αλήθεια μου, θα σου πώ τί ένοιωσα, τί φοβήθηκα, τί αγάπησα. Όλα μου τα συναισθήματα στα πόδια σου... Μόνο μη μου ζητήσεις να σου πω για εκείνον.

Σ’αγαπάω ειλικρινά,
Μαρία


Συνεχίζεται ...

5 comments:

Μαρια Νικολαου said...

Εγω αυτο το γραμμα δεν το εγραψα ποτε...Αλλα δεν πειραζει. Το γραψε η "άλλη Μαρια" για μενα...

Mafalda said...

Fainetai pws oi Maries exoun panw apo mia pleures... :)

Μαρια Νικολαου said...

Δεν ξερω για τις αλλες αλλα εγω σιγουρα εχω πολλες
Αλλωστε μου το χουν πει χρονια τωρα πως ειμαι πολυπλευρος χαρακτήρας :)

fairy said...

Γιατί να του το κάνει αυτό? Γιατί να μην του το πει από την αρχή?
Γιατί να τον αφήσει να την ερωτευτεί όταν εκείνη δεν θα μπορούσε να κάνει το ίδιο?
Γιατί συμβιβάστηκε με αυτό που είχε?
Και τέλος, γιατί να μην του τα πει από κοντά όπως σίγουρα θα του άξιζε?
Ένα γράμμα δεν έχει συναισθήματα, ένα γραμμά δεν αφήνει τον άλλο να αντιδράσει, δεν τον αφήνει να ξεσπάσει, να βγάλει την οργή του...

Mafalda said...

Fairy mou , Tha se boithisei isws na diavaseis olh thn istoria tou Etsi kai ths Marias :)