Απο το ημερολόγιο της Μαρίας:
Διπλώνοντας το γράμμα σου θυμήθηκα εκείνη τη μέρα στο νοσοκομείο. Θυμάσαι; Είχα σπάσει το δάχτυλό μου και ο γιατρός μου χαμογέλασε και μου είπε: «Μην κλαίς Μαρία. Βλέπεις; Έχει σπάσει μία κι έξω. Αυτό είναι καλό. Θα θρέψει πιο γρήγορα!».
Ίσως έτσι να γίνει και μαζί σου. Ίσως το οτι η ζωή μου αυτή τη στιγμή έχει σπάσει σε χιλιάδες μικρά κομματάκια, ίσως το οτι τα έχασα όλα, να είναι καλό τελικά. Θα ξεχάσω... πιο γρήγορα.
Είναι σκοτεινά. Ήταν πάντα τόσο σκοτεινά εδώ τη νύχτα;
Κοιτάω τον ουρανό... Μόλις έχει βγεί το φεγγάρι. Μικρό και κυρτό... Ένα μωρό φεγγάρι που μόλις γεννήθηκε στην αγκαλιά της νύχτας.
Έπρεπε να φύγω μακριά. Μακριά απο κάθε ελπίδα.... Μακριά απο κάθε πιθανότητα να είμαστε ξανά μαζί. Δεν θα του αφήσω κανένα περιθώριο. Ίσως δεν είναι σωστό, αλλά είναι το μόνο που αντέχω να κάνω. Μπορώ να βρώ χίλιες και μία δικαιολογίες για να μην τον αφήσω. Μπορώ να βρώ κι άλλες τόσες για να συνεχίσω αυτό το μισό, λειψό και αρρωστημένο παιχνίδι. Μα... Δεν μπορώ να ζώ άλλο στην άκρη του ονείρου μου. Πρέπει να πάρω μια απόφαση. Μέσα ή έξω. Να το ζήσω στα άκρα ή να το αφήσω να χαθεί στα βάθη της λήθης μια για πάντα;
Και για εκείνον θα είναι καλύτερα έτσι... Στο κάτω κάτω πριν μπώ εγώ στη μέση να περιπλέξω τη ζωή του είχε διαλέξει μονοπάτι. Εκείνος ήξερε που θέλει να πάει. Ίσως ακόμα να ξέρει... Ίσως εγώ να ήμουν απλά ένας σταθμός κι όχι Ο ΣΤΑΘΜΟΣ. Ίσως να ήμουν ακόμη μία... και όχι Η ΜΙΑ. Αν ήταν αλλιώτικα τα πράγματα δεν θα του ήταν τόσο δύσκολο...
Πόσο πονάει να παραδέχεσαι οτι δεν είσαι αρκετή... Πόσο πονάει να συνειδητοποιείς οτι ο άντρας που θεωρείς το άλλο σου μισό, ο άντρας που θές να περάσεις τη ζωή σου μαζί του, ο άντρας που για σένα σημαίνει τα πάντα... σε βλέπει σαν ακόμα μία απο τις πολλές γυναίκες στη ζωή του.
(Συνεχίζεται...)
7 comments:
Γρήγορα εύχομαι να θεραπευτεί..
Η ψυχή που μένει με πληγές που δεν περιποιούνται γίνεται τραχιά..
τουλάχιστον κατάλαβε! Αργά... Νωρίς... Σημασία έχει ότι το κατάλαβε!
Και, όπως και η ιστορία, η ζωή συνεχίζεται!
Exeis dikio Jacki...
katalabe arage swsta? Den kserw fairy...
Έπεσα τυχαία στο μπλόγκ σου. Και διαβάζω μια πονεμένη ιστορία (αυτά τα πράγματα πονάνε πολύ). Ως πρωτοεμφανιζόμενος υποβάλω τα ...σέβη μου, τα συλλυπητήριά μου (γι' αυτό που τέλειωσε) αλλά (εδώ είναι το παρήγορο), και τα συγχαρητήριά μου γι'αυτό που έρχεται, το καινούριο (γιατί πάντα κάτι έρχεται), όσο κι αν τώρα φαίνεται απίθανο. Δέξου αυτό τον πόνο σαν τον πόνο μιας γέννας ενός άλλου εαυτού, πιό σοφού και πιό σίγουρου για τα πράγματα και όλα θα πάνε καλά. Α... και μην το ξαναπείς αυτό ότι δεν είσαι αρκετή, κανένας άνθρωπος δεν είναι λίγος. Απλά, δεν "ήσουν αρκετή" για τον συγκεκριμένο άντρα, θα είσαι όμως για κάποιον άλλο. Δεν έχεις ακούσει που λένε για το... άλλο μισό;
Χαιρετώ...
Kalws irthes Agnostic. Prepei na sou pw oti o Etsi kai h Maria an kai exei polla alithina kommatia mesa tou, einai mia istoria pou fantasthka kata bashn. Exeis dikio omws... Se auxaristw gia to comment :)
Α, μάλιστα, είναι φανταστκκή... Ε, που να το καταλάβω, εγώ νόμιζα πως γράφεις τα δικά σου μωρέ... Αν και πάντα αυτά τα πράγματα έχουν αρκετά αυτοβιογραφικά στοιχεία..
Post a Comment