Monday 22 June 2009

Ο Έτσι και η Μαρία (Συνέχεια 27)







Δεν είχε νοιώσει έτσι, ποτέ ξανά σε όλη της τη ζωή. Κομμένη σε χίλια κομμάτια, σχισμένα σε ακανόνιστα σχήματα, τόσο μπερδεμένα που θα έβαζε στοίχημα πως ποτέ δεν θα ενωθούν ξανά. Μέσα στο μυαλό της η αμφιβολία για το αν κάνει το σωστό, να την έχει κυριεύσει.
Στιγμές στιγμές νοιώθει πως δεν μπορεί να ξεχωρίσει το παραμύθι απο την πραγματικότητα. Σκέφτεται λογικά ή μήπως αρχίζει να τρελαίνεται; Πόσο αδιανόητα διάφανα είναι τα όρια της παράνοιας αυτή τη στιγμή. Σαν ριζόχαρτο στα φύλλα ενός ανθολογίου. Ένα βίαιο γύρισμα της σελίδας και βρίσκεσαι αντιμέτωπη με την ψυχρή πραγματικότητα των ξεραμένων φύλλων.
Επέλεξε να είναι μόνη. Όχι σαν λύτρωση, μα σαν τιμωρία. Και τώρα θα πληρώσει... Θα πληρώσει που επέλεξε να γυρίσει την πλάτη στον απόλυτο αμοιβαίο έρωτα. Που πούλησε τόσο φτηνά κάτι που άλλοι ονειρεύονται μια ζωή να αποκτήσουν. Σε ξένο βωμό θυσίασε ευτυχίες άλλων ανθρώπων μα και τη δική της. Κι όταν στις μάχες ήταν η ώρα να στεφθεί νικητής, παρέδωσε τα όπλα και προσκύνησε ηττημένη.

Συνεχίζεται...

5 comments:

jacki said...

Πολύ σκληρή η τιμωρία αυτή..
Μερικοί είμαστε μόνοι όχι από επιλογή μας..

anima said...

Επιλογή της ήταν

Μα γιατί όμως;

Πως αρνιέσαι έναν τέτοιο έρωτα;

Από φόβο;...

Mafalda said...

@Jacki
einai pio sklhro na eisai monos epeidi to epelekses. Giati exeis thn eukairia na to allakseis kai prepei na exeis foberh dunamh mesa sou na mhn to kaneis...

@Anima
Apo fobo? mporei...
Apo agaph? MPorei...

Λάκης Θλιμμένος said...

Χα!! Επιτέλους έφτασα εδώ. Να μην πω ξανά για το υπέροχο γράψιμό σου που με καθήλωσε (το ήπια μια και κάτω τούτη τη φορά, σαν σφηνάκι).

Αν και θα ήθελα να πάρω μέρος στη ψηφοφορία, δεν το κάνω καθώς το ερώτημα δεν ταιριάζει νομίζω. Σε μια ιστορία (είτε αληθινή είτε όχι) υπάρχει πάντα η υποκειμενικότητα του συγγραφέα και εδώ καθαρά υποστηρίζεται η άποψη της Μαρίας. Την καημένη την Κατερίνα σχεδόν δεν την ακούσαμε (ούτε βέβαια και τον Δημήτρη). Οπότε θα ήταν άδικο να μην ακουστεί και η άποψη των υπολοίπων πριν την ψήφο.

Πάντως νομίζω ότι η Μαρία τελικά έπραξε το σωστό. Πονάει βέβαια αλλά νομίζω ότι έτσι έπρεπε να γίνει. Την δικαιολογώ απόλυτα, την νιώθω απόλυτα, την υποστηρίζω απόλυτα.. άσε δε που νομίζω ότι κάποιο βράδυ τα είχαμε πιεί μαζί σε ένα μπαράκι στην παραλιακή. Ένιωθε ελεύθερη, ένιωθε δικαιωμένη, ένιωθε λυτρωμένη. Μου είπε πως ευτυχισμένη ήταν που κατάφερε να μην κάνει δυστυχισμένους τρεις συνανθρώπους της (τέσσερις μαζί μ' έκεινη). Της χαμογέλασα και αφού τσουγκρίσαμε τα ποτήρια ήπιαμε στην υγειά τους, και των τριών.

Πολύ όμορφο να ξέρεις ότι έχεις χάσει και να αποζητάς την "τιμωρία" της ήττας. Κι ακόμα πιο όμορφο εάν νιώθεις καλά με αυτό.

Να έχεις ένα όμορφο βράδυ

Mafalda said...

Isws exeis dikio. H sugrafeas milaei apo th meria ths Marias perissotero. Omws auto den shmainei pws thn uposthrizei.. Isws thn katalabainei ligo kalutera.

H Istoria den teleiwse akoma... :)

S'euxaristw polu gia to sxolio!!!