Thursday 2 July 2009

Ο Έτσι και η Μαρία (Συνέχεια 28)






«Ήταν κι όλας αργά κι όμως δεν φεύγαμε
Πικρή η συνομιλία και δεν τελείωνε
Και τί συνομιλία να πείς – φράσεις μισές
«τώρα πιά μόνο...» ή «ποιός ξέρει άν...»
Αλόη Σιδέρη




Ξύπνησε νωρίς, πήρε τα δύο γράμματα προσεκτικά στα χέρια της, τα δίπλωσε στα τέσσερα και τα έβαλε σε φακελάκια.
Η διεύθυνση του Έτσι στο ένα, η διεύθυνση του Δημήτρη στο Άλλο.
Κόλλησε τα γραμματόσημα, δεν έβαλε αποστολέα και τα ακούμπησε στο τραπεζάκι.
Σε λίγο θα πήγαινε να τα στείλει και το απόγευμα θα έπαιρνε το καράβι για το νησί. Για μακριά... Για πάντα...
Ο μόνος τρόπος να πάψει να πληγώνει τους γύρω της αλλά και τον εαυτό της, είναι να φύγει...
Χτυπάει το τηλέφωνο. Δεν το σηκώνει.
Είναι ο Έτσι.
-Τί να θέλει κι αυτός πρωί πρωί;
Ξαναχτυπάει...
Δεν απαντάει...
Το είχε πάρει απόφαση, δεν έχει πισωγυρίσματα τώρα. Δεν θα αλλάξει γνώμη.
Ξαναχτυπάει....




Λές να έπαθε τίποτα;




Όχι δεν θα το σηκώσω!

Έρχεται μήνυμα:

«Χώρισα!»

Ξαναχτυπάει το τηλέφωνο...

12 comments:

anima said...

Και;;;

(αυτά τα μηνύματα.Πάντα έρχονται στην πιο ακατάλληλη στιγμή...)

fairy said...

και το σηκώνει... και δεν φεύγει...

εγώ, όμως, θα φύγω! Το θέλω και θα φύγω! :)

Μαίρη Τρακάδα said...

Πάντα θα το σηκώνει...
Κι αν όχι θα μετανιώνει και θα παίρνει πίσω εκείνη... Έτσι είναι αυτές οι Μαρίες... :)
Άλλωστε μερικές ιστορίες απλά δεν έχουν τέλος...

Λάκης Θλιμμένος said...

Η Μαρία απαντάει στην κλήση.

- "Χώρισες με την Κατερίνα???"

- "Με την Κατερίνα. Όχι δα!!" αποκρίνεται ο Έτσι, με ενοχλημένο ύφος στη φωνή του. "Αφού τα έχουμε πει τόσες φορές για την Κατερίνα..". "Χώρισα τον κορκό από το ασπράδι και ήθελα να μου θυμίσεις για πόση ώρα θα βάλω το μίξερ να το χτυπάει για την μαρέγκα που λέγαμε χτες. Άρχισα να στο γράφω σε μήνυμα αλλά βαρέθηκα και είπα να σε πάρω ένα τηλέφωνο να σε ρωτήσω, να σου πω και μια καλημέρα"


Μη μου το χαλάς τώρα και μου το κάνεις σαπουνόπερα. Στο προηγούμενο post δεν έλεγε "συνεχίζεται".

Να έχεις μια όμορφη μέρα

Mafalda said...

@Anima

prepei na perimeneis na deis ti tha ginei :)

@fairy
H Maria einai plasma th fantasias mou. Menei, feugei...
esu omws prepei na zhseis th zwh sou opws th thes!! Opws se kanei eutuxismenh!!

Mafalda said...

@ (OXI EGW) H ALLH
a ola ki ola!! Mhn mou kathgoriopoieis thn Maria mou stis polles!!!
Den einai opws oi polles. Pote den htan kai pote den tha ginei!!
Kalhmera :)

Mafalda said...

@ Lakis

Sto prohgoumeno ksexasa na balw to "sunexizetai..."

Sapounopera den tha ginei...
Alla den thes ligo saspens? :)

Νικόλας Παπανικολόπουλος said...

Αχ, αυτές οι αμετάκλητες αποφάσεις μας, που τελικά δεν μπορούν να είναι ποτέ εντελώς αμετάκλητες! :))
Καλημέρα!

Λάκης Θλιμμένος said...

Τι να πω, εσύ έχεις το μαχαίρι, εσύ και το καρπούζι! Αλλά μεταξύ μας αφού ξέρουμε τι θα γίνει (τουλάχιστο έτσι όπως τα νιώθει η Μαρία). Στο έγραψα και στο προηγούμενο ποστ. Εξάλλου μην ξεχνάς ότι με την Μαρία τα έχουμε πιεί και μαζί... χαχαχαχαχα!!

Εμένα όπως έχεις ήδη διαπιστώσει μου αρέσουν οι ιστορίες που έχουν τέλος. Η ζωή μόνο δεν έχει τέλος, όλα τα άλλα δυστυχώς ή ευτυχώς τελειώνουν. Εάν θέλεις να δώσεις μια άλλη διάσταση του θέματος μπορείς να γράψεις για τον "Γιάννη και την Έτσι". Τα περισσότερα που ζούμε στην τελική είναι στιγμιότυπα και τίποτα άλλο.

αλλά όπως είπα και στην αρχή, εσύ έχεις το μαχαίρι..!!

Καλημέρα και πάλι

Mafalda said...

@Nikolas
Ma fou uparxei enas erwtas megalos
!! :)

Mafalda said...

@ Lakis
Ti wraia pou to etheses... to maxairi kai to karpouzi :)

Polu mou arese!!!

Μαίρη Τρακάδα said...

Δεν στη βάζω στις πολλές καλή μου... Αλίμονο!!! :)

Δε με συμφέρει άλλωστε ;)

Η μοναδικότητα που βρίσκουν σ' αυτές μέσα στις αμέτρητες Μαρίες του κόσμου, είναι που τις κάνει να μένουν στο μυαλό των "Έτσι"...