Ο Έτσι και η Μαρία (Συνέχεια 30)

Έβαλε και τα δύο γράμματα στο συρτάρι και πήγε να τον βρεί.
Η καρδιά της χτυπούσε δυνατά. Τόσο δυνατά, που νόμιζε πως θα πεταχτεί απο το στήθος της!
Κοιτάχτηκε στον καθρέφτη. Ένα τεράστιο χαμόγελο καρφωμένο στο αναψοκοκκινισμένο προσωπό της.
Πήρε τα κλειδιά, και άρχισε να τρέχει όσο πιο γρήγορα μπορούσε, σα να φοβόταν πως αν αργήσει λίγο, θα τον χάσει πάλι... Θα χάσει το παραμύθι της.

Έβαλε λίγο κραγιόν τρέχοντας και άρπαξε το άρωμά της πρίν βγεί απο το σπίτι...

Ο χρόνος τόσο μικρός μέσα στα χέρια της να εξαφανίζεται και ταυτόχρονα να έχει κολλήσει. Τα δευτερόλεπτα φαίνονταν αιώνες μέχρι να τον δει... Και μετά.... Η στιγμη εκείνη κράτησε μια αιωνιότητα. Σταμάτησε να αναπνέει μέχρι να φανεί η πολυκατοικία στην γωνία του τετραγώνου!
Εκείνος την περίμενε στην είσοδο και μόλις την είδε, σα να 'χαν περάσει χρόνια, την αγκάλιασε και την έσφιξε όσο πιο δυνατά μπορούσε. Την φίλησε λες κι ήθελε να πιεί ζωή απο τα χείλη της. Την κοιτούσε και χανόταν στα μάτια της. Η Μαρία το έβλεπε καθαρά... Όλες οι τύψεις και οι ενοχές είχανε εξαφανιστεί στα μάτια του. Ήταν ελεύθερος να της δώσει όλη του την αγάπη. Ελεύθερος...
Το ίδιο βράδυ χώρισε κι εκείνη με τον Δημήτρη. Μια μικρή ποταπή σχεδόν ηλίθια θα μπορούσε να πεί, δικαιολογία... Για τον Έτσι ούτε λέξη.Τα γράμματα δεν τα έστειλε ποτέ.

(Συνεχίζεται...)