Ο Έτσι και η Μαρία (Συνέχεια 36)

Πέντε χρόνια μετά

- Μερικά πράγματα καλύτερα να μένουνε ανείπωτα γλυκειά μου Νεφέλη.

- Μα γιατί μαμα; Θέλω να μάθω για τον μπαμπα! Γιατί μας άφησε; Γιατί δεν είναι πάλι εδώ στα γενέθλιά μου;


- Μωράκι μου όμορφο, δεν μας άφησε ο μπαμπάς. Εγώ έπρεπε να φύγω. Αφού τα έχουμε ξαναπεί αγάπη μου, γιατί επιμένεις να με ρωτάς;

- Μα δεν ήθελε να με γνωρίσει; Μα δεν με αγαπάει καθόλου;


- Ζουζούνα μου, ο μπαμπάς σου δεν ξέρει οτι εγώ σε είχα στην κοιλίτσα μου όταν έφυγα. Δεν μπορούσα να του το πώ τότε... Και τελικά δεν μπόρεσα να του το πώ ποτέ.

- Μα αφού σε αγαπούσε, γιατί έφυγες; Κι εκείνος γιατί δεν έψαξε να σε βρεί;


- Αχ, γλυκειά μου Νεφέλη. Ο κόσμος των μεγάλων είναι μπερδεμένος. Έλα πέσε τώρα για ύπνο και μην με ρωτάς άλλα. Η μανούλα είναι κουρασμένη...

- Καλά μαμάκα μου. Υπόσχεσαι να μου πέις οταν μεγαλώσω όμως; Ψιθύρισε μισοκοιμησμένη η Νεφέλη.


- Στο υπόσχομαι γλυκειά μου, της ψιθύρισε στο αυτί η Μαρία. Κοιμήσου τώρα γιατί αύριο δεν θα έχεις δύναμη να σβήσεις τα κεράκια σου.


Η Μαρία την χάιδεψε απαλά στα μαλλιά και την σκέπασε με το πάπλωμα. Κάνει πολύ κρύο απόψε και έξω είναι όλα χιονισμένα.

(Συνεχίζεται...)