Sunday 27 September 2009

Ο Έτσι και η Μαρία (Συνέχεια 38)

Μερικά χρόνια αργότερα – Απο το ημερολόγιο της Μαρίας



Αυτό το πάρτυ ήταν βαρετό αλλά μερικές φορές το χρόνο πρέπει κι εγώ να βγαίνω απο το καβούκι μου. Να φοράω τα καθωσπρέπει ρούχα μου, να βγάζω αυτό το ξεφτισμένο τζιν και το φούτερ και να συμπεριφέρομαι όπως όλοι οι άλλοι. Όσα χρόνια κι αν ζήσω σε αυτή τη χώρα δεν θα καταφέρω ποτέ να αφομοιωθώ απόλυτα. Αλλά τουλάχιστον έχω καταφέρει να πίνω και να μην μεθάω.
Απόψε πρέπει να ήπια παραπάνω γιατί γυρίζοντας μου φάνηκε πως είχα παραισθήσεις. Μια γνωστή φιγούρα περπατούσε με τα χέρια στις τσέπες στο απέναντυ πεζοδρόμιο και με προσπέρασε μόλις δυο τετράγωνα μακριά απο το σπίτι. Φορούσε ένα σκούρο μπουφάν και ένα ανοιχτόχρωμο παντελόνι, σκουφάκι για το κρύο... Δεν πρόλαβα να δώ το πρόσωπό του, τα γένια του το κάλυπταν σχεδόν όλο. Μα θα ορκιζόμουν πως ήταν αυτός.!
Πόσος καιρός είχε περάσει... Κι όμως τον είχα τόσο ζωντανά στο μυαλό μου! Και τώρα ένας άγνωστος που του μοιάζει κάνει όλα μας τα βράδυα να χορεύουν μπρος τα μάτια μου λες και είχε περάσει μια στιγμή. Μια στιγμή... Μια αιωνιότητα...!
Τα συναισθήματα επιστρέφουν ζητώντας δικαίωση, μα ξέρω πια να τα θάβω καλά. Εξάλλου ο μόνος τρόπος να επιβιώσω ήταν αυτός. Να κρύψω σε απρόσιτα βαθη τις χειροβομβίδες τις γεμάτες έρωτα και πόθο για κείνον.
Κοιτάζω τα χέρια μου καθώς γράφω και ανεπαίσθητα χαμογελάω. Κάθε ρυτίδα τους είναι ακριβοπληρωμένη, κάθε μέρα επιβίωσης χαραγμένη επάνω μου. Για να μην ξεχάσω ποτέ πόσο βαρύ είναι το τίμημα της μοναξιάς. Πόσο πικρό είναι το χάπι της επιλογής του να μην συμβιβάζεσαι με τίποτα λιγότερο απο τον απόλυτο έρωτα.
Πόσο ατέλειωτα είναι τα βράδυα... Τα βράδια που κοιμάσαι με αμφιβολίες, τα πρωινά που ξυπνάς με αμφιβολίες... Αμφιβολίες που δεν θα φύγουν ποτέ. «έκανα το σωστό;»
Σε θυμήθηκα απόψε αθελά μου... Μα τώρα είναι πια αργά. Θα κλείσω το κουτάκι σου και θα σε βάλω εκεί, με τα άλλα της πανδώρας... Τουλάχιστον για απόψε.




Να είσαι καλά αγάπη μου όπου κι αν είσαι...




(Συνεχίζεται...)

13 comments:

Λάκης Θλιμμένος said...

Τη λυπάμαι την Μαρία γιατί ενώ δεν έκανε τις σωστές επιλογές, ολόσωστες τις βαφτίζει κι έχει απομείνει με ένα φτυάρι (μολύβι) να προσπαθεί να ξεθάψει κάτι που η ίδια έχει σκοτώσει, για πάντα (και γι' αυτό κατά-δικό της, πόσο εγωιστικό Θεέ μου!!)

Καλό σου ξημέρωμα

Mafalda said...

@Lakis

Katholou den th sumpatheis th Maria e?
:P

Polles apo tis epiloges pou kanoume einai lathos, ma anagkazomaste na zoume me aytes epeidi etsi einai to swsto. akoma ki an exoume metanoiwsei.

H Maria pou kai pou metanoiwnei gia tis lathos epiloges ths...
Tis exei apodextei tis epiloges ths. Kai to baros tous.

Λάκης Θλιμμένος said...

Μετά από αυτά που έκανε και στον εαυτό της και στο παιδί της, το "δεν την συμπαθώ" είναι επιεικής χαρακτηρισμός

το άσχημο δε είναι ότι της έχω βγάλει κόκκινη κάρτα, δηλαδή είναι εντελώς έξω από αυτό το παιγνίδι (+ 2 αγωνιστικές τιμωρία) και καλύτερα να αλλάξεις και τον τίτλο των επόμενων αναρτήσεων σε "Ο Έτσι"
:Ρ :Ρ :Ρ

να έχεις μια όμορφη μέρα

ΥΓ. Αν είχε αποδεχθεί πραγματικά δεν θα είχε μετανοιώσει. Έχει μετανοιώσει επειδή ποτέ δεν αποδέχθηκε. :Ρ :Ρ :Ρ

Mafalda said...

ti na apodextei?

Λάκης Θλιμμένος said...

Τις λάθος επιλογές της..

Mafalda said...

h lathos epilogh ths htan pou krathse to paidi?

;h

pou den to eipe ston Etsi?

Kai ti se kanei na pisteueis oti den tis exei apodextei tis epiloges ths?

Λάκης Θλιμμένος said...

Που δεν το είπε στον Έτσι Μαφάλντα μου, το έχουμε συζητήσει αυτό!

Και δεν τις έχει αποδεχτεί επειδή μετανοιώνει (που-και-που) γι' αυτές.
Εάν έχεις αποδεχτεί κάτι, πάει και τελείωσε. Δεν κάθεσαι να το σκέφτεσαι ξανά και ξανά, δεν έχει νόημα. Το σκέφτηκες μία φορά, πείρες την απόφαση και ακολουθείς το δρόμο που πείρες. Δεν γυρνάς κάθε τόσο πίσω να λες "μήπως" και "εάν" και "ίσως".

Mafalda said...

egw pali nomizw oti akoma ki an exeis apodextrei tis epiloges pou ekanes sta 20, gurizontas pisw kai koitazontas tis twra pou eisai 50 -40-30-megaluterh telospantwn, tis blepeis alliws.

Den shmainei oti dn tis exeis apodextei, apla h empeiria pou twra exeis se afhnei na deis pio kathara ta lathi sou kai poia pragmata tha ekanes diaforetika.

Λάκης Θλιμμένος said...

Ναι καλή μου, συμφωνώ αλλά εσύ είπες ότι μετανοιώνει. Δηλαδή δεν αποδέχεται τις αποφάσεις που πήρε τότε. Εε, τότε γυρνάς πίσω και διορθώνεις, ότι μπορείς να διορθώσεις βέβαια και εάν διορθώνονται. Και λες και ένα μεγάλο συγνώμη τόσο στον εαυτό σου όσο και σε αυτούς που πόνεσες ελπίζοντας να είναι αρκετά μεγαλόψυχοι και να σε συγχωρήσουν. Θα πρέπει όμως να το πεις το συγνώμη για να το αποδεχτείς το λάθος, αλλιώς δεν κάνεις τίποτε με το να μετανοιώνεις απλώς.

Mafalda said...

O kairos den gurizei pisw. Oi epiloges pou ekane tote eginan kai den kseginontai.

O kairos perase.

An kanei alles epiloges twra tha einai kati teleiws diafoteriko. Allo upobathro. Einai ki ekeinh allos anthrwpos.

Ma... den einai ola sto diko ths xeri.


Ksereis kati... To leei se ena tragoudi ths h Prwtopsalth "...den eisai akindunos gia o,ti dineis..." Stixoi Lina Nikolakopoulou.

Λάκης Θλιμμένος said...

Στην ουσία (εάν το καλοσκεφτείς) λέμε το ίδιο πράγμα.. :) :)

προχτές ένας φίλος μου θύμησε ένα άλλο τραγούδι ("Αυτοί που αφιερώθηκαν", Στίχοι: Τάσος Σαμαρτζής) που κάπου προς το τέλος λέει:

Δε ζούμε μ' ότι έχουμε, αλλά μ' αυτό που λείπει
στα πιο μεγάλα γλέντια μας, μας κυβερνά η λύπη
.... ...
κι αυτοί π' αφιερώθηκαν, ξέρουν τι θάρρος θέλει


καλό σου απόγευμα

Vasiliki Rimpa said...

Εμένα μου αρέσει..μου αρέσει όπως σκέφτεται και μου αρέσει που κάνει λάθος , πράττει σωστά ..πιστεύει , αμφισβητεί...
εξάλλου αυτό είναι ζωή...μια ευθεία με στροφές...

Mafalda said...

mia eutheia me strofes... wraia to theteis Vasiliki mou :)
Kalhmera