Sunday, 17 January 2010

Shangri-La, το μυστικό βασίλειο στη στέγη του κόσμου !


"Αν ένα άνθρωπος νικούσε σε μία μάχη χίλιους ανθρώπους κι αν ένας άλλος νικούσε τον εαυτό του, ο πιο μεγάλος νικητής θα ήταν ο δεύτερος."
Βουδιστική Σοφία



Shangri-La, μία μυθική πόλη που υποτίθεται βρισκόταν κάπου στα βουνά του Θιβέτ. Υπάρχουν στοιχεία για την αρχαία αυτή πόλη στους μύθους απομακρυσμένων σημείων στην Κίνα, Νεπάλ και Θιβέτ, όπου η λαογραφία περιγράφει μία κοιλάδα όπου ζούσαν αθάνατοι σε πλήρη αρμονία.

Στις αρχές της πολυτάραχης δεκαετίας του 1940 κυκλοφόρησε ένα βιβλίο με τίτλο "Ο Χαμένος Ορίζοντας" (Lost Horizon) που έμελλε να εξάψει την φαντασία και την περιέργεια Δυτικών για ένα τόπο μυστηριώδη, θρυλικό και άγνωστο στο ευρύ κοινό: τα υψίπεδα του Θιβέτ. Ο ’γγλος συγγραφέας, James Hilton διηγήθηκε πειστικά την ιστορία 4 Ευρωαμερικανών που "απήχθησαν" από την Μπασκούλ των Ινδιών κατά την διάρκεια πολιτικής κρίσης, για να βρεθούν, μετά από ατελείωτες περιπέτειες στην άγρια φύση των κορφών των Ιμαλαϊων, σ' έναν επίγειο παράδεισο, την επικράτεια της μονής Σάνγκρι-Λα.
Ο συγγραφέας δεν φαντάστηκε όλη την ιστορία, στηρίχτηκε και σε υλικό από τις αναμνήσεις του αβά Χακ και αρκετών άλλων καθολικών ιεραποστόλων που εξερεύνησαν το Θιβέτ και την κουλτούρα του κατά το 19ο αιώνα, καθώς και από την πληθώρα των περιγραφών που βρίσκεται στην Ασιατική Μυθολογία.

Οι πρώτες φήμες για μια παραδεισένια πολιτεία στην καρδιά της Ασίας έκαναν το γύρο του τότε γνωστού κόσμου χάρη στο συγγραφέα Φιλόστατο, ο οποίος έγραψε μία βιογραφία του περίφημου μύστη Απολλώνιου του Τυανέα που έζησε το 1ο αι. μ.Χ. Αυτός ο πολυταξιδεμένος επιστήμονας, φιλόσοφος και μάγος, έφτασε μέχρι τις Ινδίες για ν' ανταλλάξει απόψεις με τους Βραχμάνους γύρω από τη φύση του θαυμαστού ! Η θεώρησή τους για την μετενσάρκωση και την αποδημία της ψυχής δεν ήταν άγνωστη στον Απολλώνιο. Οι Έλληνες ήταν γνώστες αυτών των πεποιθήσεων από την Πυθαγόρεια, την Ορφική και την Πλατωνική Φιλοσοφία.
Οι Βραχμάνοι του μίλησαν για έναν επίγειο παράδεισο με άγρια φύση που βρίσκεται "κάπου" στα Ιμαλάϊα. Ο Χίλτον, χιλιάδες χρόνια μετά, τον εντόπισε στο Θιβέτ με το όνομα Σάνγρι-Λα. Ο Απολλώνιος ο Τυανεύς άκουσε για τον ίδιο τόπο με ένα άλλο όνομα, Απαγορευμένη Χώρα των Θεών. Την εποχή που ο μέγας μύστης εξερευνούσε την Ανατολή, η θρησκεία του Θιβέτ ήταν σαμανιστική, "όλα τα πρόσωπα, τα ζώα και τα πράγματα κυριαρχούνται από πνεύματα". Η θεότητα για την Μπον-Πο, την πρώιμη θρησκεία της στέγης του κόσμου, βρίσκεται μέσα σε όσα μας περιβάλλουν.


Οι πεποιθήσεις για την μοναδική υπεραισθητήρια ενέργεια αυτού του τόπου ήταν από τότε διαδεδομένες έξω από τα γεωγραφικά όρια της Σάνγρι-Λα. Η μαγική και συνάμα μαγευτική τοποθεσία απασχολούσε όλους τους λαούς της Κεντρικής Ασίας, περιγραφές της υπήρχαν σε όλες τις μυθολογίες και τους θρύλους όλων των γειτονικών λαών. Κάποιοι την αποκάλεσαν "Χώρα των λευκών νερών" (άραγε επειδή στη Λίμνη Τσάϊνταμ, νοτιαναταλικά της Τάκλα Μακάν υπάρχουν μεγάλα αποθέματα άλατος ?), άλλοι πάλι την ονόμασαν "Χώρα των Θαυμάτων και της ζωντανής φλόγας". Οι Ινδουϊστές την ονόμαζανΑριαβάρσα, τη μυθική χώρα απ' όπου προήλθαν οι Βέδες, τα πρώτα γραπτά κείμενα στην Ιστορία της Ανθρωπότητας. Οι Κινέζοι την είπαν Δυτικό Παράδεισο της Χσι Γουάνγκ Μου, Βασιλομήτωρ της Δύσης, στους Κιρκισιανούς ήταν γνωστή με το όνομα Τζαϊαναντάρ. Χιλιάδες χρόνια αργότερα ο θρύλος δεν άφησε ασυγκίνητους τους Ρώσους παλαιόπιστους, μιά χριστιανική σέκτα του 19ου αι. Την αποκάλεσαν Μπελοβόντιε.... Κι όμως, παρά τις τόσες διαφορετικές ονομασίες, η μυστηριώδης χώρα της Ανατολής είναι γνωστή με το θιβετιανό της όνομα, Σάνγρι-Λα, το διάσελο της γαλήνης και της ειρήνης.

Ινδουϊστές, Σαμάνοι, Βουδιστές, Ταοϊστές και Νεστοριανοί Χριστιανοί αισθάνονται κατανυκτικά μπροστά σε αυτή την πνευματική μητρόπολη. Οι οπαδοί της αρχαίας θρησκείας του Θιβέτ πίστευαν ότι η Σάνγρι-Λα ήταν κάποτε ένα απέραντο μυστικό βασίλειο στην Κεντρική Ασία. Η αχανής αυτή και κρυφή αυτοκρατορία της εσωτερικής ευδαιμονίας, εκτεινόταν από την λίμνη Βαϊκάλη έως το Λομπ Νορ, από το Κοτάν έως το Πεκίνο !

Η Σάνγι-Λα ήταν το κέντρο μιας μυστηριακής λατρείας που συνένωνε όλες τις θρησκευτικές πεποιθήσεις του κόσμου. Και αν αυτό ακούγεται περίεργο ή αδαές στο δυτικογαλουχισμένα αυτιά μας, αρκεί να πούμε ότι τον πρώτο μεταχριστιανικό αιώνα οι μοναχοί Μπον-Πο χαρτογράφησαν το βασίλειο σε σχέση με την Περσία, το ελληνιστικό βασίλειο της Βακτριανής, την Αίγυπτο και την Ιουδαία ! Οι απομονωμένοι "πρωτόγονοι" Θηβετιανοί φαίνεται πως είχαν άριστες γνώσεις γεωγραφίας, εφ' όσον γνώριζαν όλες τις κοιτίδες πολιτισμού της εποχής τους....



Ο δρόμος της προσωπικής απελευθέρωσης του Βούδα διαδόθηκε στο Θιβέτ τον 7ο αι. μ.Χ. από τις δύο συζύγους - μια Νεπαλέζα και μια Κινέζα - του βασιλιάΣόγκτσεν Γκάμπο. Ο ηγεμόνας ανάθεσε σε έναν μοναχό να επινοήσει τη θιβετιανή γραφή μελετώντας τα σανσκριτικά. Έναν αιώνα αργότερα ο βασιλιάςΤρίσονγκ Ντέτεν ξεκίνησε μιά δημόσια συζήτηση για το Βουδισμό. Οι σοφοί διαλογίστηκαν για 2 χρόνια και κατέληξαν ν' ακολουθήσουν το βουδιστικό μοντέλο της Ινδίας και όχι της Κίνας. Εκείνο ακριβώς το διάστημα ο χάρτης της Σάνγκρι-Λα ανανεώθηκε με στοιχεία για τις εξελίξεις στον κόσμο. Το ίδιο όμως το βασίλειο είχε πλέον περάσει στο φανταστικό κόσμο του μύθου !

No comments: