Tuesday 21 April 2009

Ο Έτσι και η Μαρία (συνέχεια 20)

Ο βάλτος της Μαρίας


Τι να σου πω για την αγάπη που χει χρόνια τώρα γείρει
μες στη χούφτα της καρδιάς...
Εκεί σε περιμένει.
Κι όσο περνούν οι στιγμές τόσο το κόκκινό της ρυτιδιάζει
απ' την απουσία σου.
ΜΑΡΙΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ


Και οι μήνες περνάνε και... τίποτα δεν αλλάζει.
Ο Έτσι της ζητάει να κάνει υπομονή αλλά η Μαρία δεν μπορεί πια να καταλάβει γιατί... Ο καιρός πέρασε. Είχε όλο τον καιρό μπροστά του να την προετοιμάσει.... να το συζητήσουνε... Όλοι έχουν τώρα τις ζωές τους. Γιατί δεν μπορούν και οι δυό τους να είναι επιτέλους ευτυχισμένοι.
Ευτυχισμένοι...
Τι όμορφο που ακούγεται...
Μα τίποτα δεν αλλάζει... κι εκείνη κουράστηκε να περιμένει... Αφήνει καθημερινά απο δω κι απο κει κομματάκια του ονείρου της, προσαρμόζεται και συμβιβάζεται σε κρυφά ραντεβού και βιαστικές συναντήσεις... Κόβει και ράβει της ανάγκες και τις επιθυμίες της για να ταιριάζουν με την όλη κατάσταση... Γεμίζει τύψεις καθημερινά για το τί πάει να κάνει... Και περιμένει...

Την Ευτυχία περιμένει...

Μα τίποτα δεν αλλάζει...

Και μερικές φορές όταν τα πράγματα βαλτώνουν, καλό είναι να βγαίνεις απο το βάλτο, γιατί μπορεί να σε ρουφήξει για πάντα στον πάτο μαζί του...

3 comments:

Μαρια Νικολαου said...

Ετσι συμβιβαζόταν παντα η Μαρία. Με τα κρυφά ραντεβού.
Χρόνια ολόκληρα. Μια ζωή ολόκληρη...

Αλοη Καππα said...

Makari na itan toso eukolo na vgoume ap' to valto. Egw den mporw. Gia tous allous den mporw na milisw.

Bουλα. said...

Χρόνια πολλα Χριστός Ανέστη και του χρόνου με υγεια!
Πολλά γλυκά φιλιά.