Ο Έτσι και η Μαρία (Συνέχεια 22)

Μια μερα οπως όλες τις άλλες


Τα αγκάθια στο βλέμμα
μπορούν να τρυπήσουν ξένες ψυχές.
Τα αγκάθια ενός τριαντάφυλλου
δεν είναι ικανά να το κάνουν.
ΜΑΡΙΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ

Φλεβάρης. Χίονιζε όλο το βράδυ. Ανοίγει το παράθυρο...
Παντού κατάλευκο, απάτητο χιόνι... υπόσχεται νέες αρχές.
Tabula rasa.
Πάντα της άρεσε το χιόνι. Ο τρόπος του να καλύπτει τα κενά, να ισιώνει κάθε επιφάνεια. Λευκό και άσπιλο συγχωρούσε κάθε αμαρτία, ξέπλενε κάθε βρωμιά...
Πήρε μια βαθιά ανάσα παγωμένου αέρα. Σήμερα έπρεπε να τα τελειώσει όλα.

(Συνεχίζεται...)