«...Αν πεθαίναμε δυο φορές είναι σχεδόν βέβαιο οτι την δεύτερη θα πεθαίναμε καλύτερα απο την πρώτη...
Αυτή η σκέψη είναι περίπου αλήθεια – δεν πιστεύω οτι υπάρχουν απόλυτες αλήθειες -, τότε οι επιλογές μας είναι που καθορίζουν το θέατρο της ζωής μας. Δεδομένων των περιορισμών και της τυχαιότητας, πιστεύω οτι το είναι μας, το γίγνεσθαι ή πιο απλά το τι και πως σκεφτόμαστε, τί αισθανόμαστε, το πως βλέπουμε τον εαυτό μας και τον κόσμο, το τι κάνουμε, ποιοι είμαστε, τι θα γίνουμε, που θα πάμε, πως θα πάμε και το πώς θα φύγουμε είναι κατ’ουσίαν αποτέλεσμα των δικών μας επιλογών. Λίγο ή πολύ, όλοι μας σχεδόν είμαστε αποτελέσματα των επιλογών μας. Συνεπώς η κατανόηση της ελευθερίας να επιλέγουμε είναι προυπόθεση για αν ζήσουμε τη ζωή μας και να μην αφήσουμε να μας ζήσει αυτή. Να δημιουργήσουμε το πεπρωμένο μας και να μην αφήσουμε να μας το δημιουργήσουν οι άλλοι. Να ζήσουμε δηλαδή μια ζωή που, αν ήταν να την ξαναζήσουμε για δεύτερη φορά, θα θέλαμε να είναι η ίδια. Ο Ρήγας Φεραίος είχε πέι οτι «συλλογάται καλά όποιος συλλογάται ελέυτερα». Είχε δίκιο. Όμως για να συλλογάται κανείς ελεύθερα πρέπει να διαθέτει γνώση: αυτή είναι που προσδιορίζει κυρίως την ποσότητα, την ποιότητα των εναλλακτικών λύσεων που διαθέτουμε και την ορθότητα των επιλογών που κάνουμε. Άρα την ελευθερία μας. Όσο περισσότερη γνώση, τόσο περισσότερες εναλλακτικές επιλογές και τόσο πιο σωστή η αξιολόγησή μας γι’αυτές.»

Απόσπασμα απο το βιβλίο «Όλα σου τα’μαθα μα ξέχασα μια λέξη» του Δημήτρη Μπουραντα.